W rzymskim Koloseum przeszliśmy szlakiem Drogi Krzyżowej Jezusa Chrystusa. Stacja po stacji. Ta droga prowadzi z pretorium Piłata – ulicami Jerozolimy – na wzgórze Golgoty. Od wyroku śmierci aż do „wykonało się” (J 19, 30) na Krzyżu.

A potem jeszcze złożenie do grobu – ponieważ był to dzień przed szabatem.

Grób przywalono wielkim głazem i położono pieczęcie.

Tak zakończyła się Droga Krzyżowa Jezusa z Nazaretu w Jerozolimie. I tak też kończy się tu – w rzymskim Koloseum.

2. Oto słowa z Listu do Hebrajczyków: „Chrystus, zjawiwszy się jako arcykapłan dóbr przyszłych, (...) przez własną krew wszedł raz na zawsze do Miejsca Świętego, zdobywszy wieczne odkupienie” (Hbr 9, 11-12).

Oto dokąd prowadzi Droga Krzyżowa Jezusa Chrystusa: ukrzyżowany, złożony do grobu, „wszedł raz na zawsze do Miejsca Świętego zdobywszy wieczne odkupienie”.

Jako arcykapłan dóbr przyszłych.

Przez własną swą krew.

Jest to krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego złożył Bogu samego siebie jako nieskalaną ofiarę.

Jest to „krew Chrystusa, która oczyszcza nasze sumienia z martwych uczynków, abyśmy służyć mogli Bogu żywemu” (por. Hbr 9, 14).

I dlatego jest On „pośrednikiem Nowego Przymierza, ażeby przez śmierć poniesioną dla odkupienia przestępstw (...) dostąpili spełnienia obietnicy (...) ci, którzy są wezwani do wiecznego dziedzictwa” (Hbr 9, 15).

Hbr,

Jezus Chrystus

3. Chrystus – jedyny Pośrednik między Bogiem i ludźmi.

Chrystus – kapłan wielki. Kapłan jedyny.

4. W dniu dzisiejszym, w Wielki Piątek, milczą w świątyniach całego świata ołtarze. Nie składa się na nich bezkrwawej ofiary pod postaciami chleba i wina.

My wszyscy, którzy jesteśmy ludem kapłańskim Nowego Przymierza, w skupieniu pełnym czci wpatrujemy się w Krzyż.

Karmimy się niezgłębioną Tajemnicą, dla której człowiekowi brakuje słów.

Milczącym językiem miłości – wielbimy.